Το ήξερες οτι στους Ολυμπιακούς Αγώνες υπήρχαν αγωνίσματα τέχνης;

Focus Mode

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν αναμφίβολα το κορυφαίο αθλητικό γεγονός του κόσμου με βαθιές ιστορικές ρίζες και παγκόσμια αναγνώριση. Πέρα από τα παραδοσιακά αθλήματα που όλοι γνωρίζουμε (και που συνεχώς εμπλουτίζονται όπως πχ με το skateboard στους Ολυμπιακούς του Τόκυο του 2020), το ήξερες οτι οι Ολυμπιακοί Αγώνες περιλάμβαναν επίσης και αγώνες τέχνης; Οι αγώνες αυτοί συνέδεσαν τη σωματική άθληση με την πνευματική δημιουργία, δημιουργώντας ένα μοναδικό μείγμα πολιτισμού και αθλητισμού.

Πότε ξεκίνησαν;

Οι αγώνες τέχνης ξεκίνησαν να υφίστανται στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1912 στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, με πρωτοβουλία του Pierre de Coubertin, του ανθρώπου που αναβίωσε τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Pierre de Coubertin πίστευε ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα έπρεπε να αντικατοπτρίζουν την αρχαία ελληνική έννοια του “καλός καγαθός”, όπου ο άνθρωπος συνδυάζει την αθλητική αρετή με την καλλιτεχνική δημιουργία.

Οι κατηγορίες των αγώνων τέχνης περιλάμβαναν πέντε τομείς: αρχιτεκτονική, λογοτεχνία, μουσική, ζωγραφική και γλυπτική. Τα έργα έπρεπε να είναι εμπνευσμένα από τον αθλητισμό, αναδεικνύοντας την ομορφιά και την αρμονία του ανθρώπινου σώματος σε κίνηση.

Η πορεία και η κατάργηση των Αγώνων Τέχνης

Οι αγώνες τέχνης συνεχίστηκαν έως το 1948, με την τελευταία διοργάνωση να πραγματοποιείται στο Λονδίνο. Ωστόσο, η συμμετοχή και η αναγνώριση των αγώνων τέχνης άρχισε να φθίνει με την πάροδο του χρόνου. Το 1949, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) αποφάσισε να καταργήσει τους αγώνες τέχνης, επικαλούμενη κυρίως το γεγονός ότι οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν ήταν επαγγελματίες, κάτι που ερχόταν σε αντίθεση με το ιδεώδες του ερασιτεχνισμού που κυριαρχούσε στους Ολυμπιακούς Αγώνες εκείνη την εποχή.

Το μοναδικό μετάλλιο της Ελλάδας στους Αγώνες Τέχνης

Η Ελλάδα, ως η γενέτειρα των Ολυμπιακών Αγώνων, είχε μια αξιοσημείωτη παρουσία και στους αγώνες τέχνης. Ένας από τους πιο γνωστούς Έλληνες που συμμετείχαν και ο μοναδικός που κατέκτησε μετάλλιο ήταν ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης, ο οποίος κατέκτησε την πρώτη θέση και το χρυσό μετάλλιο στη γλυπτική πριν 100 χρόνια, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 στο Παρίσι, με το έργο του “Ο Δισκοβόλος”.

Ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης, ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους Έλληνες γλύπτες της εποχής του. Το έργο του “Ο Δισκοβόλος” αναπαριστούσε έναν αθλητή σε πλήρη δράση, αποτυπώνοντας με ακρίβεια την κίνηση και την ένταση της στιγμής. Η δημιουργία του αυτή ξεχώρισε για τη δυναμική και την εκφραστική του δύναμη, προσελκύοντας την προσοχή και το θαυμασμό των κριτών. Το αυθεντικό έργο βρίσκεται στη Νέα Υόρκη ενώ ένα πιστό αντίγραφο υπάρχει έξω από το Καλλιμάρμαρο στην Αθήνα.

Η καλλιτεχνική πορεία του Κωνσταντίνου Δημητριάδη ήταν πλούσια και πολυδιάστατη. Στη διάρκεια της ζωής του, δημιούργησε πολλά έργα που απέσπασαν διεθνή αναγνώριση και εκτέθηκαν σε μουσεία και γκαλερί σε όλο τον κόσμο. Η επιτυχία του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της τέχνης τού εξασφάλισε μια θέση στην ιστορία, αναδεικνύοντας την ικανότητά του να ενσωματώνει την κλασική αισθητική με την αθλητική δυναμική.

Fun fact

Ο μοναδικός αθλητής που κέρδισε και σε κανονικό άθλημα και σε αγώνες τέχνης ήταν ο Ούγγρος Alfred Hajos.

Το 1896, στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, σε ηλικία 18 ετών, κέρδισε 2 χρυσά μετάλλια στα 100μ ελεύθερο και 1200μ ελεύθερο και έγινε ο πιο νέος Ολυμπιονίκης σε εκείνους τους αγώνες. Μη φανταστείτε οτι υπήρχαν πισίνες τότε. Οι αγώνες έγιναν στο λιμάνι της Ζέας με υπερβολικά χαμηλές θερμοκρασίες (οι αγώνες έγιναν Απρίλιο) με το νερό να έχει θερμοκρασία 13 βαθμών και απέναντι σε τεράστια κύματα.

Σε ηλικία 46 ετών, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 στο Παρίσι, κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στην Αρχιτεκτονική.

Το πολιτιστικό κληροδότημα των Αγώνων Τέχνης

Αν και οι αγώνες τέχνης καταργήθηκαν, το πνεύμα τους συνεχίζει να ζει μέσω των πολιτιστικών προγραμμάτων που συνοδεύουν τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα πολιτιστικά αυτά προγράμματα περιλαμβάνουν εκθέσεις, παραστάσεις και άλλες εκδηλώσεις που αναδεικνύουν την τέχνη και τον πολιτισμό των χωρών που φιλοξενούν τους Αγώνες.

Οι αγώνες τέχνης μπορεί να μην υφίστανται πλέον, αλλά η ιδέα ότι ο αθλητισμός και η τέχνη μπορούν να συνυπάρχουν και να αλληλοσυμπληρώνονται παραμένει ζωντανή και εμπνέει καλλιτέχνες και αθλητές σε όλο τον κόσμο.