Έχει εκτοξευθεί στις ΗΠΑ το προσδόκιμο ζωής των ατόμων με σύνδρομο Down

Έχει εκτοξευθεί στις ΗΠΑ το προσδόκιμο ζωής των ατόμων με σύνδρομο Down

Η μέση διάρκεια ζωής για άτομα με σύνδρομο Down έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία 40 χρόνια
down

Τα άτομα με σύνδρομο Down ζουν περισσότερο από ποτέ, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Ίδρυμα Συνδρόμου Down. Στην πραγματικότητα, το μέσο προσδόκιμο ζωής για τα άτομα με σύνδρομο Down έχει αυξηθεί από 25 έτη το 1983 σε περίπου 60 έτη σήμερα.

Από τη γέννησή τους, τα άτομα με σύνδρομο Down (περίπου 1 στα 700 μωρά που γεννιούνται στις ΗΠΑ κάθε χρόνο) παρουσιάζουν σωματικές και πνευματικές καθυστερήσεις, παρόλα αυτά υπάρχει ένα ευρύ φάσμα ικανοτήτων εντός του πληθυσμού.

Οι έρευνες συνδέουν επίσης τη γενετική προδιάθεση του συνδρόμου Down με άλλες ιατρικές καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων των συγγενών καρδιακών ανωμαλιών, της άπνοιας στον ύπνο, της νόσου του Αλτσχάιμερ, της κοιλιοκάκης, του αυτισμού, της παιδικής λευχαιμίας και των επιληπτικών κρίσεων.

Ενώ αυτές οι παθήσεις επηρεάζουν σίγουρα τη διάρκεια και την ποιότητα της ζωής, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής των ατόμων με σύνδρομο Down σχετίζεται με την ιστορικά απάνθρωπη πρακτική της ιδρυματοποίησης.

Πριν από τη δεκαετία του 1980, η συντριπτική πλειονότητα των ατόμων με σύνδρομο Down στις ΗΠΑ νοσηλευόταν σε ιδρύματα και βίωναν κακοποίηση και έλλειψη πρόσβασης σε ζωτικούς πόρους και ιατρική περίθαλψη. Με τον τερματισμό αυτής της απάνθρωπης μεταχείρισης, το προσδόκιμο ζωής αυτών των ατόμων έχει εκτοξευθεί στα ύψη.

Ωστόσο, το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης δεν είναι απαραίτητα εξοπλισμένο για να διαχειριστεί την εισροή ενήλικων ασθενών με σύνδρομο Down.

Στην πραγματικότητα, το Παγκόσμιο Ίδρυμα Συνδρόμου Down απαριθμεί μόνο 15 ιατρικά προγράμματα στις ΗΠΑ που εξυπηρετούν ασθενείς με σύνδρομο Down ηλικίας άνω των 30 ετών, γεγονός που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό επειδή οι ενήλικες αντιμετωπίζουν νέα συμπτώματα ή χρόνιες παθήσεις υγείας στη μέση ηλικία.

Η φροντίδα των παιδιών είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα από τη φροντίδα των ενηλίκων
– Moya Peterson, νοσηλεύτρια στο πρόγραμμα του Πανεπιστημίου του Κάνσας