Ηλικιωμένοι με άνοια και παιδιά ζουν μαζί και τα αποτελέσματα είναι καταπληκτικά

Ένα παλιό αφρικάνικο ρητό λέει “χρειάζεται ένα χωριό για να μεγαλώσεις ένα παιδί” και στην Αγγλία το πήγαν ένα βήμα παραπέρα, αφού πρόσφατα η Belong εγκαινιάστηκε ένα πρωτοποριακό κέντρο διαγενεακής φροντίδας, όπου ηλικιωμένοι και μικρά παιδιά ζουν και μαθαίνουν μαζί.

Είναι γνωστό πως κάποιες δραστηριότητες, όπως η μάθηση, η διασκέδαση και γενικά η εγρήγορση, βοηθούν στην επιβράδυνση της άνοιας στους ηλικιωμένους. Τι καλύτερο λοιπόν για αυτούς τους ανθρώπους να έχουν μέσα στα πόδια τους, μικρά παιδιά γεμάτα ενέργεια.

Το Belong Chester ισχυρίζεται ότι είναι η πρώτη μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων στο Ηνωμένο Βασίλειο που περιλαμβάνει ένα πλήρως ενσωματωμένο νηπιαγωγείο στο κτήριο, όπου τα παιδιά και οι κάτοικοι συναντώνται καθημερινά. Οι ηλικιωμένοι, πολλοί από τους οποίους πάσχουν από άνοια, επωφελούνται από την καθημερινή αλληλεπίδραση με τα παιδιά, βιώνοντας στιγμές χαράς και ενεργοποίησης που συχνά αναζωογονούν την κοινωνική τους δραστηριότητα και επιβραδύνουν την εξέλιξη της άνοιας. Παράλληλα, τα παιδιά ενθαρρύνονται να αναπτύξουν την ενσυναίσθηση, τις δεξιότητες κοινωνικής αλληλεπίδρασης και την προσαρμοστικότητα, κατανοώντας βαθύτερα τη ζωή και τις διαφορετικές ηλικίες.

Οι δραστηριότητές τους ποικίλουν και μπορεί να είναι από το να ζωγραφίζουν, να ακούνε μουσική και να λένε ιστορίες στα παιδιά ή ακόμα και μία απλή επίσκεψη. Όμως οι αλληλεπιδράσεις αυτές δεν περιορίζονται μόνο σε προγραμματισμένες δραστηριότητες, αλλά εκτυλίσσονται και σε αυθόρμητες στιγμές της καθημερινότητας, όπου και οι δύο ομάδες βρίσκουν κοινό έδαφος και μοιράζονται εμπειρίες, όπως πχ να παίζουν επιτραπέζια παιχνίδια ή να τρώνε όλοι μαζί. Η θετική αυτή αλληλεπίδραση όχι μόνο βελτιώνει την ψυχική και σωματική ευεξία των ηλικιωμένων, αλλά προσφέρει επίσης στα παιδιά μια πλούσια, πολυδιάστατη εκπαιδευτική εμπειρία που υπερβαίνει τα συνηθισμένα πλαίσια της προσχολικής εκπαίδευσης.

Όλοι όσοι εργάζονται στο κέντρο φροντίδας δεν φοράνε στολή, προκειμένου να κτίσουν μία ζεστή αίσθηση κοινότητας. Όλες οι αλληλεπιδράσεις παρακολουθούνται στενά από το προσωπικό φροντίδας αλλά και από ακαδημαϊκούς από εννέα πανεπιστήμια που ερευνούν τα σωματικά και ψυχικά οφέλη της διαγενεακής ζωής. Οι κάτοικοι ρωτούνται κάθε μέρα αν θα επιθυμούσαν να δεχτούν επισκέψεις από τα παιδιά και δεν είναι ποτέ μόνοι μαζί τους.

Τι λένε οι γονείς των παιδιών;

Πολλοί από τους γονείς των παιδιών δηλώνουν οτι τα παιδιά τους είναι εμφανώς πιο χαρούμενα και νιώθουν μεγαλύτερη στοργή από την ώρα που συναναστρέφονται με ηλικιωμένους. Όταν κάποιοι από αυτούς έχουν ιατρικά προβλήματα και πρέπει να μεταφερθούν στο νοσοκομείο τα παιδιά αμέσως αντιλαμβάνονται την απουσία τους και ρωτάνε συνεχώς το προσωπικό ή άλλους ασθενείς που πήγαν.